در هیاهوی بسیار  برای هیچِ روزگار ،اگر درخت بودم

اگر درخت بودم

می گداشتم در آغوشم

گنجشکها هر روز شلوغش کنندُ....

در هیاهویِ مستانه اشان

دلم حتی با ریتمی فالش هم که شده

تا نمی دانمِ آن کجای شعر و غزل می رفتُ....

سرخوشانه از تو می سرود.

پ.ن: در هیاهوی بسیار برای هیچِ روزگار ، چقدر دلم تنگ بود برای نوشتن

برچسب‌ها: دل, ریتم, شعر, غزل

یادداشتهای گلاب ...